Ds. Wüllschleger: Betekenis van IZB zal gaan toenemen
Ds. L. Wüllschleger neemt 9 januari officieel afscheid van de IZB, waar hij bijna vijf jaar directeur was. Dat hij vertrekt, is omdat zijn werk hem naar eigen zeggen stukje bij beetje van de schouders genomen werd.
‘Het is de laatste dag dat ik bij de IZB ben. Ik voel dat ik al die mensen moet loslaten met wie ik me verbonden weet. Ik weet me bovendien eensgeestes met de missie van de IZB. Dat maakt het afscheid nemen dubbel. Het is een besluit dat ik genomen heb − of dat voor me genomen is en dat ik blindelings gevolgd heb − en waar ik geen seconde aan getwijfeld heb. Mijn agenda is leeg. Hoe de toekomst is, weet ik niet en hoef ik ook niet te weten. God zorgt.
Ik hoop dat ik mag zeggen dat het er met de IZB goed voor staat. In de afgelopen jaren is de verworteling in het achterland hechter geworden. Dat is zeker voor een vereniging belangrijk; je leeft van de betrokkenheid van je leden in de gemeenten en daarmee ook van giften en collecten. Over de financiën hebben we vaak de nodige zorg gehad.’
U zette het thema discipelschap op de IZB-agenda. Waarom?
‘In ons nadenken over wat de IZB is en waar we voor staan, kwam vanuit de zendingswereld de boodschap naar ons toe: de evangelieverkondiging kan nergens ter sprake komen zonder de woorden discipelschap en <i>healing<p>, heelwording. Dit zijn we als IZB als aan ons gegeven woorden gaan beschouwen. In ‘discipelschap’ is veel herkenbaar van wat christen-zijn naar gereformeerd inzicht betekent. Dat gereformeerde bepaalt samen met de missionaire opdracht het eigene van de IZB. Discipelschap is wel een woord dat we moeten ijken, want het wordt verschillend ingevuld.
Veel kerkenraden in ons achterland blijken in grote verlegenheid te zitten. De secularisatie gaat door, de ontkerkelijking raakt gemeenten diep. Wij horen: ‘Het lijkt of niets helpt. We hebben al van alles georganiseerd om mensen te bereiken en vast te houden.’ Deze verlegenheid vraagt niet om acties, maar om een houding die open is naar boven, naar God. Je voelt er ook in dat het aankomt op de levenshouding van christenen en op de praktijk van het gemeente zijn. Het vertrouwde woord hiervoor is bevinding, dat aangeeft dat het niet om het verstand alleen, maar om de hele persoon en het hele leven gaat: ervaren waarheid.
Het volledige artikel is te lezen in De Waarheidsvriend van 9 januari 2015.