COGG heeft na vijftig jaar zijn doel nog steeds niet bereikt

Verscheurd verlangen, de uitblijvende eenheid. Het is geen feestelijke titel die de omslag van het jubileumboek van het Contactorgaan Gereformeerde Gezindte (COGG) siert, schrijft ds. P. Wijnberger.

Je gaat je eigenlijk afvragen: waarom zou het COGG überhaupt stilstaan bij zijn vijftigjarig bestaan? Veel is er klaarblijkelijk niet te vieren. En dat is niet zomaar een gedachte die opkomt. Het is een blijvende vraag. Het zilveren jubileum werd niet gevierd. De idealen waarmee men begonnen was, waren niet bereikt. Er was geen reden voor.

We kunnen verschillende redenen hebben om Verscheurd verlangen te gaan lezen. Wie lijdt aan de verdeeldheid van de kerk, zal zich verwonderen over de verscheidenheid aan auteurs van dit boek die vooral schrijven over wat hen werkelijk verbindt. Wie zoekt naar meer eenheid van de kerken van de Reformatie, zal de strijd herkennen van het Contactorgaan Gereformeerde Gezindte (COGG).
Wie graag over kerkmuren heenkijkt, zal geïntrigeerd zijn door de resultaten die het COGG hierin heeft geboekt. Wie de gereformeerde gezindte een warm hart toedraagt, zal ontdekken hoeveel van hun voormannen in het verleden en vandaag verbonden zijn aan het COGG.

Verscheurd verlangen is vooral aan te bevelen omdat het boek een helder en kritisch overzicht geeft van de ontwikkelingen in het zoeken naar eenheid van de gereformeerde gezindte. Dat is uitgewerkt in drie delen.