Na verloop van tijd komen de vragen

Een geloofstop is heerlijk. Misschien ervoeren we zo de zondag van onze belijdenis. Maar net als in de bergen is zo'n top ook smal. Je tuimelt zomaar naar beneden, schrijft ds. W. Markus.

Toch is belijdenis doen geen vergeefse moeite. Hardop belijden maakt sterker. Maar dit betekent niet dat we daarna geen last meer van onze zonden krijgen.

Dat merkte Joost ook. Het was nog in de tijd dat de grote schoonmaak niet overgeslagen werd. Hij knielde elke avond voor zijn bed en elke avond moest hij bedenken dat hij het gevecht weer verloren had. Je zonden overwinnen valt niet mee. Daarom zet hij elke avond een potloodstreepje achter de mooie lijst met zijn belijdeniskaart.
De tekst kent hij uit z’n hoofd: ‘Zo dient ook u uzelf te rekenen als dood voor de zonde, maar levend voor God in Christus Jezus, onze Heere’ (Rom.6:11).

Onbegrijpelijke tekst, vindt Joost. Voor hem is het precies andersom. De zonde is springlevend en hij is dood voor God. Daarom al die streepjes. Dan komt het moment dat zijn moeder met de grote schoonmaak de schilderijtjes van de muur haalt. ‘Jongen’, zegt ze, ‘waar is dat goed voor?’ ‘Dat zijn mijn nederla¬gen’, antwoordt Joost. ‘En zolang ik steeds weer streepjes moet zetten, durf ik niet te geloven dat al mijn zonden vergeven zijn en blijven.’