Meer of minder Marokkanen

In de week dat Wilders zijn aanhang ‘minder Marokkanen' liet scanderen, sprak ik er twee, Hasan en Naïma, schrijft ds. C.W. Rentier.

Hasan belde me om te vertellen dat hij besloten had om terug te gaan naar Marokko. Hij ziet er tegenop en smeekte me om hem als zijn geestelijke broer straks niet te vergeten.Als enige van zijn familie is Hasan een leerling van Jezus geworden en dat maakt zijn kansen er niet groter op om na veertien jaar Nederland in Marokko een nieuw bestaan op te bouwen. Hij beseft dat het beleid hier steeds strenger wordt en dat hij kansloos is om een verblijfsvergunning te krijgen. De kerk waar hij tot geloof kwam, heeft gedaan wat ze voor hem konden doen, ook toen hij vanwege zijn illegaliteit een tijd gevangen werd gezet. Illegalen worden in ons land streng bewaakt. Als ik hen in de gevangenis wil opzoeken, moet ik als predikant grote moeite doen om zelfs een Bijbel mee te kunnen nemen.

Als kerk moeten we ons niet te gemakkelijk afmaken van Wilders en de zijnen. Waar een goed opgeleid deel van de bevolking vooral voordelen heeft bij meer Europa en open grenzen, ondervindt een andere deel van de bevolking vooral nadelen daarvan. Dat moeten we als kerk ook serieus nemen.
Een kerkrentmeester stelde voor om de kerk maar door een paar Polen te laten opknappen, omdat die lekker goedkoop zijn. Hij ging daarmee voorbij aan de vraag of de diaconie de winst weer zou moeten uitgeven aan steun voor het gezin van het plaatselijke schildersbedrijf. Gemeenteleden bieden uit mededogen uitgeprocedeerde asielzoekers zwart werk aan, maar moeten bedenken dat andere gemeenteleden hierdoor hun werk kunnen kwijtraken.