‘Ere zij God’ duurt lang

Op het kerstfeest zingen we staande na de eredienst traditiegetrouw het ‘Ere zij God'. Een opvallend lied, al was het maar vanwege de lengte en omdat de gebruikelijke structuur van coupletten ontbreekt, schrijft dr. J. de Gier.

In de dichtbundel Worden als een kind van Okke Jager staat een gedicht met de titel ‘‘Ere zij God’ duurt lang’. De ‘ik’ vertelt daarin dat hij met zijn gezin Kerst vierde en dat ze ook ‘het lied der englen’ zongen. Tijdens het zingen belt een kind aan. Ze doen niet direct open en dat heeft te maken met de lengte van het lied. In de slotstrofe lezen we:
‘Ere zij God’ duurt lang en ‘Vrede op aarde’.
Ik liet maar bellen tot het allerlaatst refrein.

Een rake typering van het populaire kerstlied ‘Ere zij God’: het is lang, ook al is het niet opgebouwd uit een flink aantal coupletten.
Okke Jager schreef zijn gedicht zo’n zestig jaar geleden. Ik denk dat de populariteit van het engelenlied – gezongen door jong en oud bij allerlei kerstsamenkomsten – sindsdien zeker niet is afgenomen.

De ontstaansgeschiedenis is niet helemaal helder, maar we weten dat de Nederlandse versie ontstond in het midden van de negentiende eeuw. De meest gangbare bijbelvertaling was toen de Statenvertaling en Lukas 2:14 luidt daarin als volgt: ‘Ere zij God in de hoogste hemelen, en vrede op aarde, in de mensen een welbehagen!’ Deze woorden – vele malen herhaald! – vormen de basistekst van ‘Ere zij God’. Hoe men ook over dit lied moge denken niemand kan de dichter beschuldigen van ontrouw aan de bijbeltekst.