Geven is teruggeven

Het is typisch, maar over de zondagse collecte voeren we zelden discussies in de gemeente, signaleert ds. L.W. Smelt. Is het een goed teken dat dit onderdeel van de liturgie weinig in de belangstelling staat?

Het geven van onze gaven is een van de antwoorden die wij in een kerkdienst op het gehoorde Woord van God geven. Als God ons bekeert, dan willen wij onszelf met heel ons hebben en houden toewijden aan God. ‘Neem mijn leven, laat het Heer, toegewijd zijn aan Uw eer…. Neem mijn zilver en mijn goud….’ Dus als ons hart geraakt wordt, moet onze portemonnee ook open. Die twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.

De eerlijkheid gebiedt te belijden dat wij daarom bekering zo moeilijk vinden. Maar als wij werkelijk onder de indruk komen van het offer van Christus – Hij gaf alles, Zijn leven – dan offeren wij ons graag op voor de zaak van Christus. Dan geven wij meer dan tienden, want dan geven we ons helemaal. Immers alles wat we hebben, kregen we van God. Geven is eigenlijk teruggeven.

Niet alleen de zondag is voor God, maar de hele week. God is ook baas over onze geldbesteding. Van Ruler vond dat we de collecte godvruchtig moeten leren beleven. Er schort wat aan ons geloof als wij slordig omgaan met de collecte.
Jongeren zie ik de collectezak doorgeven zonder er wat in te doen. Zij zeggen daarmee dat ze niet begrijpen dat er twee of soms zelfs drie zakjes langskomen. Bovendien leren velen niet meer om iets van hun zakgeld apart te leggen voor zondag. Of vinden ze het gemakkelijker om een beroep te doen op hun ouders, die hun dan wel een paar collectebonnen aanreiken? Die zijn ook nog eens aftrekbaar voor de belasting. Ja waarom zou dat niet goed zijn?