Het consistoriegebed

Een kerkdienst vraagt grondige voorbereiding. De predikant bestudeert het Woord en bereidt een preek voor. Maar ook het consistoriegebed hoort principieel bij de voorbereiding van de eredienst, schrijft prof.dr. W. van 't Spijker.

Als het gaat om het consistoriegebed, denken we in de regel aan het gebed dat in de kerkenraadskamer wordt uitgesproken voordat de predikant, de ouderlingen en de diakenen de kerk binnengaan. In de meeste gevallen neemt de kerkenraad daarbij een vaste volgorde in acht. Soms gaat de dienstdoende ouderling met de predikant voorop, soms sluiten zij beiden de rij af. We behoeven daarin niet direct een principe te zoeken.

Van belang is dat de ambtsdragers gezamenlijk de kerk(zaal) binnen gaan. De predikant komt niet zomaar opeens van achter een pilaar te voorschijn om zich naar de preekstoel te begeven. Hij wordt vergezeld door de kerkenraad. Een kerkdienst is immers geen eenmanszaak, zoals je wel eens hoort zeggen. Het gaat om een dienst waarvoor niet alleen de predikant verantwoordelijk is. Hij heeft binnen het geheel wel een bijzondere opdracht, maar deze is hem toegevallen vanuit de gemeenschappelijk gedragen verantwoordelijkheid die bij de kerkenraad berust.
Voordat de ambtsdragers in de kerkdienst deze taak weer bewust op zich nemen, is er het ambtsgebed oftewel het consistoriegebed, dat in de speciale toonaard staat van wat er in de kerkdienst te gebeuren staat. Het is meestal niet een formuliergebed dat hiervoor wordt gebruikt. Het is ook niet de zaak van een enkeling of van sommige enkelingen dat dit gebed uitgesproken wordt. Het is een gebed namens allen.