Heilige hartversterkers

‘Wie niet horen wil, moet maar voelen’, zo luidt een gezegde. De strekking van dit spreekwoord is negatief. Iemand slaat een raadgeving in de wind en moet vervolgens de negatieve consequenties ondergaan, zegt ds. E.K. Foppen.

Wat betreft het gebruik van de sacramenten zouden we dit negatieve gezegde – iets omgebogen – ook met een positieve strekking kunnen lezen. Dat is althans wel de strekking van de Nederlandse Geloofsbelijdenis, het belijdenisgeschrift dat we in onderstaand artikel volgen.

Botheid en zwakheid

Voordat er specifiek wordt ingezoomd op de twee sacramenten van doop en avondmaal, spreekt artikel 33 van onze geloofsbelijdenis eerst in meer algemene zin over de sacramenten. We komen bij een lange volzin die het meer dan waard is om eens zorgvuldig te lezen:

Wij geloven dat onze goede God, omdat Hij rekening houdt met onze botheid en zwakheid, voor ons de sacramenten heeft ingesteld om Zijn beloften aan ons te verzegelen en om onderpanden te zijn van Zijn goedgunstigheid en genade jegens ons en ook om ons geloof te voeden en te onderhouden.

Onze goede God. Ja, van God belijden we hooggestemd dat Hij goed is. Goed in Zichzelf, maar ook goed in relatie tot ons. En van onszelf? Van onszelf belijden we dat wij beperkt zijn door ‘botheid en zwakheid’.

Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 21 september 2017 of download hier de gratis pdf.