Jezus zingt, zelfs vlak voor Zijn lijden

Dat Jezus zingt, lees je welgeteld maar één keer in de evangeliën, in een haast terloopse vermelding: ‘En toen zij de lofzang gezongen hadden, vertrokken zij naar de Olijfberg’ (Mat.26:30), schrijft ds. A. de Lange.

Niet iedereen houdt van zingen. Sommige mensen kunnen het goed en doen het graag, anderen kunnen volstrekt geen wijs houden. Hoe je het wendt of keert, er wordt heel wat afgezongen. Radio’s en andere apparaten laten er wat van horen! Het ene lied dreunt, het andere is vol harmonie. Het ene wijsje is in een minuut ontstaan en net zo snel weer weg. Het andere lied verduurt de eeuwen.

Vanuit de Bijbel gezien wordt het zingen ons aangereikt met de dienst van God. Daar wordt gezongen. De tempel kent zijn koren en zijn zang. Het volk neemt er deel aan. Anders blijf je buitenstaander en kom je niet verder dan toeschouwen. Dat is niet onze roeping. De mond dicht houden als er in de dienst gezongen wordt? Dat zien we Jezus niet doen.

Pascha

Jezus heeft heel Zijn leven door gezongen. De Psalmen werden Hem door de jaren heen bekend, vertrouwd en geliefd. Wie de Psalmen leest, krijgt zangstof, variërend van klacht tot lof. Alle thema’s trekken ons het leven met God in. Het gaat van ellende tot verlossing tot dankbaarheid, voortdurend heen en weer. Het leven met God wordt geleefd met zijn ups en downs, met zijn vreugde en strijd. De psalmen hoorden en horen erbij als een mens met God leeft.

Zo zingt Jezus ook met Pascha: het Hallel, de psalmen 113-118. De psalmen 115-118 zijn aan de orde bij de beëindiging van het Pascha. Staande worden de liederen aangeheven. Jezus is het Paaslam. Tijdens dit Pascha gaat Hij geslacht worden. En het heil waar Hij over zingt, gaat Hij bereiden door Zijn leven te offeren. Pascha gaat in vervulling door Hem.

Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van 16 februari 2017.