Biechten in de bajes

Een bijzonder aspect van het werk als gevangenispredikant is de persoonlijke schuldbelijdenis of biecht. Het is niet iets wat mijn collega of ik hebben bedacht, maar wat opkwam vanuit de behoefte van gedetineerden, vertelt ds. J.R.J. van Gelderop.

Toen er werd aangekondigd dat we het heilig avondmaal zouden gaan vieren in de gevangeniskerk, kwamen enkele gedetineerden met de wens: ik zou graag willen biechten. Dit verraste ons. Vanuit onze eigen kerkelijke achtergrond zijn we niet vertrouwd met biechten.

Wel kennen wij de voorbereiding op het heilig avondmaal. Het eerste deel van het avondmaalsformulier roept op tot zelfonderzoek en een zich afkeren van zonden, als noodzakelijke voorbereiding op de viering van het heilig avondmaal. Dit heeft een individueel karakter. Persoonlijke schuldbelijdenis gaat een stapje verder, want dan spreek je je schuld uit in tegenwoordigheid van een ander.

Nieuwe start

In de gevangenis Norgerhaven bieden we nu in de weken voorafgaand aan de avondmaalsviering de gelegenheid persoonlijk schuld te belijden. Elke keer maken ongeveer tien personen hiervan gebruik, tot nu toe allemaal mensen met een rooms-katholieke of orthodoxe achtergrond. Er is een voorbereidend gesprek, waarin de gedetineerde vertelt wat zijn motivatie is. Na een week hebben we een tweede ontmoeting in de kapel. De gedetineerde als penitent (boeteling) en één van ons als confessor (biechtvader). Hier vindt de eigenlijke schuldbelijdenis plaats.

Mijn eerste penitent was een Poolse man. Voor hem was dit een heel serieuze zaak. Hij wilde graag schoon schip maken, alvorens deel te nemen aan de communie.

Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van 16 februari 2017.