Vrede door het Kerstkind krijgt ooit volmaakte vorm

We kennen het lied wel: ‘Vrede op aarde, vrede op aarde, vrede op aarde, vrede op aarde …’ Elke kerstviering zingen we het weer, er lijkt geen einde aan te komen, verzucht ds. E. van den Noort.

Als kind vroeg ik me altijd af: ‘Wanneer komt het amen, wanneer is het nu klaar met die vrede?’ Toch heeft die eindeloze herhaling ook iets moois. Je zingt er als het ware net zo lang over totdat er vrede op aarde komt. Dat is iets om naar te verlangen.

Het lijkt zover weg in deze tijd. Machten als IS en Boko Haram, veranderende politieke verhoudingen op het wereldtoneel en de haat tegen Israël, het volk van Gods belofte, boezemen angst in. Dichter bij huis zijn er ook dingen die angstig en onzeker maken zoals ziekte, dood, verscheurde gezinnen, psychische nood. De vraag dringt zich op: was het ooit anders op aarde?

Doodsbang

Terwijl de herders ergens buiten Bethlehem op hun schapen passen, is daar ineens die engelenmacht. Een van de engelen zegt: ‘Wees niet bevreesd. Want zie, ik verkondig u grote blijdschap.’ (Luk. 2:10) En even later zingen ze op volle sterkte: ‘Eer zij aan God in de hoogste hemelen, en vrede op aarde, in mensen een welbehagen.’ Waarom zegt de engel: ‘Wees niet bevreesd’? Zouden de herders, bij het zien van zoveel macht en glorie, bang zijn geweest? Ja, reken maar. Wie zou niet bang zijn?

Opeens is er hemels, goddelijk licht. Waarschijnlijk zijn de herders vertrouwd met de boeken van Mozes en de profeten, en kennen ze het schriftwoord: ‘U zou Mijn aangezicht niet kunnen zien, want geen mens kan Mij zien en in leven blijven’ (Ex. 33:20). Je kunt je voorstellen dat ze doodsbang achteruit deinzen. De hemel gaat open, ze zien God! Maar wat bijzonder, ze leven nog…

Strijdkreet

Er is angst, omdat ze iets van God zien. Toch denk ik dat er ook sprake van een andere angst is, namelijk angst voor de wereld waarin ze leven, die gekenmerkt wordt door oorlogen, geweld en machtsvertoon (de naam Herodes zegt genoeg). We moeten natuurlijk oppassen niet meer over die herders te willen zeggen dan wat er staat. Maar we horen de engelen zingen: ‘Vrede op aarde.’ Vrede staat tegenover oorlog en strijd.

Het Kind dat vrede brengt tussen God en mensen, heeft ook alles te zeggen over de machten op de aarde die de vrede in de weg staan. Hij zal al Zijn vijanden aan Zijn voeten onderwerpen! Die engelen in de velden van Efratha vormen niet alleen een hemelkoor, ze staan daar ook als een leger van God, dat klaar staat om te vechten. Het ‘Eer aan God in de hoogste hemelen’ klinkt als een strijdkreet: ‘Het is gelukt. De Koning is geboren. De Heiland. Vrede op aarde. Er zijn zoveel mensen en machten geweest die het tegen hebben willen houden, die zich verzet hebben tegen de vervulling van Gods belofte, maar Hij is geboren. De machten van het kwaad zullen verbroken worden. Lof aan God!’

Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van 20 december 2016.