Pinksterfeest inspireert ons met nieuw elan te bidden voor Israëls vrede

Wie hoort het niet van de kansel verkondigen: op Pinksteren vieren we de geboorte van de kerk? Maar is het waar dat de kerk ontstaan is op het feest van de uitstorting van de Heilige Geest, vraagt Anneke van Maanen.

Op de vijftigste dag na Pasen verzamelen zich opnieuw grote groepen mensen bij het tempelcomplex. Het zijn Joden en proselieten die naar het gebod van God in Jeruzalem zijn samengekomen om het Pinksterfeest op de daarvoor aangewezen plek te vieren.

Gemeente

De eerste keer dat in de Bijbel het woord ‘gemeente’ wordt genoemd, gaat het over het volk Israël. In het Hebreeuws, de taal van het Oude Testament, worden zowel de woorden qahal als edah gebruikt om het volk Israël aan te duiden. In de Septuaginta, de Griekse vertaling van het Oude Testament, wordt het woord qahal soms vertaald door het woord sunagoge maar vaker met ekklesia. In het Oude Testament is er dus al sprake van de  ekklesia. Israël is de gemeente en de gemeente is Israël. Het is veelzeggend dat het Nieuwe Testament (in de Griekse taal geschreven) voor de gemeente van Christus ook het woord ekklesia gebruikt. Er hád gekozen kunnen worden voor een ander woord om daarmee een breuk te markeren. Blijkbaar is er sprake van continuïteit.

Vervulling

In Handelingen 2 is een deel van de gemeente bij elkaar gekomen in Jeruzalem om het Pinksterfeest te vieren. Het zijn Joden en mensen die zich aangesloten hebben bij het Jodendom, proselieten. De discipelen zijn bijeen in het huis. Met ‘het huis’ wordt vaak de tempel bedoeld. In de vroege morgen daalt de hemel in wind en vuur af naar de aarde en vult het hele huis (Hand.2:2).

De uitstorting van de Heilige Geest is de vervulling van een feest dat al eeuwen in Israël wordt gevierd. Vervullen betekent immers volmaken van iets dat al bestaat. Pinksteren wordt ook wel het Wekenfeest genoemd. De dag na zeven weken van zeven dagen is de vijftigste dag. Na Pasen moet er geteld worden (Lev.23:15,16). Zonder Pasen is er geen Pinksteren, zonder dood en opstanding vindt er geen uitstorting van de Geest plaats. ‘Als de tarwekorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen, maar als hij sterft, draagt hij veel vrucht.’ (Joh.12:24)

Op het Pinksterfeest worden de eerste vruchten van de graanoogst naar de tempel gebracht. ‘Het zijn de eerstelingen voor de Heere.’ (Lev. 23:17)

Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van 20 mei 2016. (We hebben momenteel een mooi aanbod voor nieuwe abonnees.)