Hoe lees je nu als meditatief wezen de Bijbel met het hart? Hoe word je – ondanks alle genoemde barrières die iets duiden van wat er gaande is – toch ontvankelijk voor wat Hij wil zeggen? Inspiratie hiervoor vind ik onder andere in de lectio divina.
In de monastieke traditie heeft de lectio divina, het diepe lezen als heilig lezen, het zuiver lezen van de bijbeltekst, een belangrijke plaats. Enzo Bianchi schrijft dat deze zintuigelijke manier van bijbelteksten lezen, met de Bijbel bidden en met God erover praten, Zijn stem beluisteren, Zijn woorden zien en proeven, de brug slaan naar het leven van vandaag, er niet speciaal is voor monniken, maar voor de hele kerk.
Draaiende spiraal
Het gaat in de lectio divina ten diepste om God ontmoeten in Zijn Woord. Het is een manier om aan de hand van vier treden steeds dieper te lezen en met geestelijke fijngevoeligheid enkel bijbelwoorden op de tong van je hart te nemen; die te proeven, in je hart te bewaren, zoals Maria, waarbij Gods woorden je van binnenuit vormen en je levensweg gaan stempelen. Het is een weg van lezen (way of reading) die tegelijk een weg van leven (way of living) is, in een aangevochten bestaan.
Lectio divina bevat vier treden, die niet per se een vaste volgorde hebben. Het is ‘een naar binnen draaiende spiraal’, waarin de vier elementen elkaar herhalen en elkaar binnendringen. Het gaat om lectio (de tekst lezen), oratio (bidden, erover spreken met God), meditatio (mediteren, beluisteren wat Zijn stem in dezen is en de brug slaan naar je leven) en contemplatio (geestelijke ontmoeting met God in Christus).
Er schuilt een zeker gevaar in deze leesweg, namelijk dat je in een tekst verstaat wat jij erin wilt horen.
"*" geeft vereiste velden aan
