Dat de inhoud van (media)beelden schadelijk kan zijn, is doorgaans het eerste wat aandacht vraagt. In ieder geval ouders van opgroeiende kinderen zou dat een zorg moeten zijn. Zijn we van die vergaande invloed werkelijk doordrongen of is onze houding misschien onbewust toch wat te relativerend?
Het is nuttig om onszelf op het punt van de invloed van (media)beelden van tijd tot tijd te onderzoeken. Het gedrag van mensen is namelijk niet los te zien van de beelden die ze bekijken, en de opvoeding wordt voor een groot deel bepaald door de digitale voeding.
Bioscoopfilm
Een opvallend voorbeeld als het gaat om schadelijke effecten was de constatering van de burgemeester van Eindhoven jaren geleden: jongeren vertoonden meer gewelddadig gedrag na het bekijken van een bioscoopfilm over een groep asociale hangjeugd op straat.
In veel gevallen zijn de gevolgen niet zo direct en opvallend, maar de uitwerking hoeft niet minder zorgelijk te zijn. Denk aan verhalen van jongeren die op het pad van anorexia of genderverwarring kwamen. Of aan de inmiddels breed verspreide cultuurkritiek dat een selfiecultuur tot een narcistische levenshouding kan leiden. De stelling dat het bekijken van pornografische beelden verwoestende gevolgen kan hebben in relaties, behoeft geen betoog.
Verlengde tv
Toch richt de Italiaanse denker Giovanni Sartori (zie kader) zijn pijlen niet op de inhoud van beelden; integendeel. Hij gaat er uitdrukkelijk aan voorbij en hij stelt zelfs dat de aandacht ervoor afleidt van de kern van het probleem, namelijk de aard van de media zelf. Hij noemt dat laatste een essentieel aspect, dat grotendeels aan de aandacht is ontsnapt. Voor de christelijke kring lijkt die constatering in ieder geval niet onterecht.
"*" geeft vereiste velden aan