In zicht
Het Nederlands Dagblad laat in een serie christelijke denkers aan het woord over de schepping. Recent was dat SGP-bestuurslid dr. Henk Massink, die in 2020 over dit thema op de predikantencontio van de Gereformeerde Bond sprak. Twee passages:
In de schepping zie ik iets van Gods grootheid, Hij is eigenaar van die schepping en is er direct op betrokken. Het is een klassiek gereformeerde denklijn om positieve waardering voor de schepping te hebben. In mijn eigen denken heeft dat een krachtige plaats gekregen. Tegenover het verlichtingsdenken en het verwante beheersingsdenken staat de christelijke visie dat je Gods schepping niet mag manipuleren. De schepping heeft een eigen, intrinsieke waarde, die wij als mensen moeten respecteren. (…)
Ik ben in discussies over duurzaamheid continu op zoek naar wat de Bijbel ons zegt over onze omgang met de schepping. Een notie die me helpt, is wat je ziet in Psalm 104, de wijze waarop God Zich verhoudt tot de aarde. Hij staat in een onderhoudende, zorgende relatie tot zijn eigen schepping, ook na de zondeval. Ik maak me tegelijkertijd grote zorgen en nauwelijks zorgen. Wanneer ik het recente onderzoek van het Wereld Natuur Fonds over de afnemende biodiversiteit tot me neem, schrik ik daarvan. De gevolgen van de klimaatverandering gaan snel, denk bijvoorbeeld aan de overstroming in Pakistan. Toch is de oplossing niet eens zo ingewikkeld, maar we pakken de handschoen onvoldoende op. Die wat lakse houding baart me het meeste zorgen.
In dezelfde krant een opvallende oproep van de 88-jarige Henk Binnendijk aan jongeren die ‘naar hippere kerken gaan’.
‘Hoe lang moet ik nog in mijn kerk blijven? Ik heb het er niet goed naar mijn zin.’ Die vraag kreeg Henk Binnendijk vaak als spreker op conferenties. Zijn antwoord was altijd duidelijk: ‘Zo lang mogelijk.’ Natuurlijk zijn er grenzen. ‘Ik weet ook dat er situaties kunnen ontstaan waarin het niet verantwoord is. Bijvoorbeeld als Jezus niet langer wordt verkondigd.’ (…) Henk Binnendijk Ondanks dat hij nog steeds spreekt in kerken van alle tradities, is Binnendijk zelf altijd ‘doodgewoon hervormd’ gebleven, vertelt hij. ‘Ik kijk iedere week uit naar de zondagochtend.’ De oud-presentator ziet dan ook met pijn in zijn hart jonge mensen vertrekken uit traditionele kerken.
‘We hebben nu kerken à la de Mozaiek: daar is het hip, daar is het leuk. Daar ben ik niet zo gelukkig mee. Als dat de reden is dat je uit je eigen kerk gaat – ‘ik ontvang hier zo weinig’ dan zeg ik: jongen, jij gaat niet alleen naar de kerk om iets te ontvangen, ga jij er eens wat brengen, in jouw traditionele kerk.’
De krant laat onder meer de 22-jarige Evie Langeveld reageren, opgegroeid in de Vergadering van Gelovigen.
In mijn studententijd ben ik in Ede gaan wonen en ben ik steeds van kerk naar kerk gehopt. Toen ik op een zeker moment een relatie kreeg met een jongen uit een hervormde gemeente binnen de Protestantse Kerk in Nederland (PKN), ben ik daar steeds vaker naartoe gegaan. Dat was best gek aan het begin: ik ben zo happy clappy als het maar zijn kan en was gewend elke zondag met mijn handen in de lucht te staan. In de hervormde kerk is dat wel anders.
Ondertussen merkte ik dat ik op zoek was naar diepgang, naar meer theoretische kennis over de Bijbel en het geloof. In de PKN gaat een dominee voor die theologie gestudeerd heeft, dat vind ik waardevol.
Hoe vaker ik naar de PKN ga, hoe meer ik de kerk begin te waarderen. Psalmen – die me vroeger verschrikkelijk leken – vind ik inmiddels bijvoorbeeld een mooie kunstvorm. En ik vind het heel rustgevend dat je aan het begin van de dienst weet wat je gaat zingen en wat de schriftlezing gaat zijn.