Gods nabijheid
Al ging ik ook door een dal vol schaduw van de dood, ik zou geen kwaad vrezen, want U bent met mij; Uw stok en Uw stof, die vertroosten mij. Psalm 23:4
We staan op het punt de jaargrens over te gaan. We blikken terug en we kijken vooruit. Wat of wie geeft ons vertrouwen? Zou Hij het niet zijn Die ons verzekert van Zijn nabijheid?
Het jaar 2022 is bijna voorbij. Hoe kijken we erop terug? Dankbaar of met gemengde gevoelens? In elk geval, als je kijkt naar de dingen die onze wereld tekenden, was er veel wat niet vrolijk stemde.
Door de diepte
De oorlog in Oekraïne begon en woedt nog altijd voort. Het nieuws werd bepaald door vele crises. Er zijn problemen rond energie, vluchtelingen, stikstof en klimaat, om maar wat te noemen. U weet zelf wel wat er allemaal gepasseerd is aan moeite en zorg, aan wat er speelt aan angst en onzekerheid, niet het minst ook in uw eigen leven. Voor velen was het geen gemakkelijk jaar.
Het stelt ons de vraag hoe het eigenlijk zit met ons vertrouwen op God. Nee, de Bijbel zegt nergens dat een christen nooit bang mag zijn. Angst is een emotie die bij het mens-zijn hoort en die ook nuttig en nodig is. Maar het is wel de vraag hoe je ermee omgaat, want je kunt er ook in ten onder gaan.
Daarom is het goed om te luisteren naar Psalm 23. David, de dichter, geeft hoog op van de Herder. Want dicht bij Hem ís het goed en gá je goed. Maar David geeft ook eerlijk aan: hoe goed het leven met de Heere ook is, er zijn niet alleen maar grazige weiden en stille wateren. Nee, soms voert de weg ook door ruig en onherbergzaam terrein, langs diepe ravijnen en over gladde paden. Het gaat door de diepte heen van het dal vol schaduw van de dood. Er is geen schaap dat niet ook dit soort wegen in zijn leven tegenkomt.
Geen angst
Toch zegt David: al moet ik daardoorheen, ik zou geen kwaad vrezen. Het geheim is dat David zijn Herder kent. Opvallend, tot nu toe sprak David in deze psalm óver de Heere, nu spreekt hij tót Hem. Dat is leerzaam. Wat je in het dal het meest helpt, is niet spreken óver de Heere, maar tót de Heere. Dat je je nood tot Hem uitroept. En ook door je hand op Zijn belofte te leggen en je vertrouwen in Hem uit te spreken. Dat is precies wat David doet. Dat U met mij bent, dat hebt U toch Zelf beloofd? En U hebt het eerder toch ook waargemaakt? Laat wel duidelijk zijn: het komt daarbij allereerst aan op het geloof, niet op de ervaring van het moment. Geloven gaat nogal eens tegen de ervaring in, maar is wel een zeker weten.
Op grond waarvan weet een christen dat zo zeker? Nu, vooral omdat God Zich aan ons laat kennen in Degene Die genoemd wordt ‘Immanuël’, God met ons. Het achterliggende kerstfeest heeft dat toch haarscherp duidelijk gemaakt? Jezus kwam op aarde en ook Hij is uiteindelijk door dat dal vol schaduw van de dood heen gegaan, in Gethsémané, op Golgotha. Kon het nog donkerder zijn dan op het moment dat Hij uitriep: ‘Mijn God, Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?’ Maar zelfs dan spreekt Hij Zijn vertrouwen in Zijn Vader uit.
Moed en troost
Zou een schaap van deze goede Herder dan niet in een vast vertrouwen met David kunnen instemmen: U bent met mij? Jawel, en daarom vrees ik geen kwaad. Als ik dat donkere dal ín moet en dóór moet en het kwaad aan alle kanten zie dreigen, dan weet ik: U bent dicht bij me. U beschermt mij. U zult me voor het kwaad bewaren of me erín bewaren. Zou een christen die dat weet, dan niet moedig zijn weg mogen gaan?
Dat geeft moed en troost. Daarvoor gebruikt de Herder Zijn stok ter bescherming en Zijn staf ter onderwijzing. Daardoor weet het schaap dat de Herder dichtbij is, ook als het Hem door het donker niet goed kan zien. Dan kan het vol vertrouwen zijn weg vervolgen, achter de Herder aan. Ook op de jaargrens van 2022 naar 2023. Het schaap hoeft niet bang te zijn. De Herder was er in het afgelopen jaar, Hij zal er in het nieuwe jaar ook zijn. U bent met mij. Zo waar de Herder een Naam heeft: Jezus, Immanuël. Ik ben erbij.