Het is nu bijna een jaar geleden dat we verhuisd zijn naar Nes Ammim, een christelijke gemeenschap in het gelijknamige dorp in het noorden van Israël. Het eerste jaar zat vol uitdagingen: het leren van de taal, nieuwe vrienden maken, je dagelijks leven organiseren.
Alles kost veel tijd en energie. Ik vermoed dat veel zendelingen en andere mensen die in het buitenland wonen en werken de uitdagingen zullen herkennen. Tegelijk is het zo leerzaam en leren we afhankelijk te zijn van de leiding van de Heere God.
Christelijke gemeenschap
We draaien mee in het gemeenschapsleven van Nes Ammim. Zestig jaar lang is deze gemeenschap een plek waar mensen naartoe kunnen om voor een kortere of langere periode in Israël te wonen en te werken. Het doel is om mensen een leerervaring te geven die ze hun leven lang met zich meenemen en uitdragen. Sinds twee decennia zijn er minder gezinnen in Nes Ammim, maar de faciliteiten zijn aanwezig om gezinnen te huisvesten. De kinderen gaan naar een Hebreeuwse school.
Israël is een land met christelijke broeders en zusters in Arabische en Messiaanse gemeenten. Soms bezoeken we een gemeente, maar taal en cultuur staan ons in de weg om ons meer te binden aan zo’n gemeente. Als Nes Ammim vormen we ook een christelijke gemeenschap en houden we wekelijkse kerkdiensten. Maar om met zeer beperkte aantallen iets te kunnen bieden van jong tot oud is een grote uitdaging. Wat is het dan een zegen als je in Nederland een gemeente om je heen mag hebben, waarin velen een taak op zich nemen.
Sabbat
Op Nes Ammim wordt uit praktische overwegingen de sabbat als rustdag gehouden. Onze kinderen gaan op zondag naar school, omdat het de eerste dag van de week is. De werkweek begint hier ook ‘gewoon’ op zondag. Dit maakt dat het tijdsverschil met Nederland meer aanvoelt als een dag dan als een uur. Al met al worden we er hier regelmatig mee geconfronteerd hoe het voelt om als christelijke minderheid te leven in een Joods land. Tegelijk levert het ook zoveel mooie leermomenten op, ook voor de kinderen. We ervaren aan den lijve dat de zondag de eerste dag van de week is, een verrijkend inzicht.
Om als gezin mee te draaien in de kalender van Joodse feesten geeft ons ook inzicht in de Joodse wortels van de christelijke feesten. Het Wekenfeest (Pinksteren) is een groot feest in Israël, waarbij zelfs seculiere Joden de oogst vieren en vieren dat ze in het land wonen, overvloeiende van melk en honing. Seculiere Joden zijn trouwens bijbelvaster dan menige christen, omdat ze dat lezen als hun eigen geschiedenis en ze zich daarmee en tot God toch moeten verhouden. Het zijn soms verwarrende inzichten die tot nadenken stemmen.
Kinderen
Kinderen zijn in Israël erg belangrijk. In het voorjaar waren we bij een Holocaustherdenking.
Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 28 september 2023. Neem een jaarabonnement (€ 52,50). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!
Mijn zoontje Levi riep me dat er een schorpioen op zijn kamer zat. Al verschillende keren had hij me op die manier in de maling genomen met zijn echt lijkende speelgoed schorpioen van Schleich. Dus stapte ik vol moed zijn kamer in en pakte de schorpioen op. Echter, net voor ik hem bij zijn staart pakte, zag ik hem bewegen en werd een steek voorkomen.
We leven als gezin in het land van de Bijbel en dat maken we op allerlei manieren mee. Dieren, vegetatie en natuurverschijnselen komen vaak in de Bijbel naar voren. Ook in voorbeelden, bijvoorbeeld als de Heere Jezus zegt: welke vader zal zijn kind een schorpioen geven als het om een ei vraagt? (Luk.11:12) Dat gaat meer spreken als een schorpioen een dier is waar je dagelijks alert op bent.
Natuurlijk is Israël een modern land, waarin we een modern gezinsleven hebben. We zijn ons niet constant bewust van de bijbelse context en lezen niet op elke hoek van de straat een bijbeltekst. Maar soms komt dat besef ineens wel op, als je bijvoorbeeld op de snelweg de borden Nazareth of Jeruzalem volgt. Zo concreet en echt is dit land dat je er doorheen kunt rijden met je auto. Zo concreet en echt was dit land altijd al. Zo concreet en echt heeft God Zich aan Israël en de mensheid verbonden.